Η Ελλάδα το 2011 βιώνει οξύτατα προβλήματα καθημερινότητας εξ αιτίας της λαθρομετανάστευσης – κατά πολλούς σοβαρότεραακόμα και από την οικονομική κρίση που ροκανίζει το βιοτικό μας επίπεδο και απειλεί την κοινωνική μας συνοχή.
Το πρόβλημα αυτό προσλαμβάνει διαρκώς και μεγαλύτερες διαστάσεις σε όλες σχεδόν τις πόλεις
της Ελλάδος, ενώ στην πρωτεύουσα έχει ξεφύγει τελείως από κάθε έλεγχο: Πέρα από την ολοένα και μεγαλύτερη ανασφάλεια στους δρόμους, ιδιαίτερα τις νυχτερινές ώρες, σήμερα σπάνια εντοπίζει κανείς ένα Αθηναίο που να κυκλοφορεί καθημερινά με μέσα μαζικής μεταφοράς καιμην έχει υποστεί τουλάχιστον μια κλοπή, ενώ ακόμα πιο σπάνια βρίσκει κανείς μια λαϊκή πολυκατοικία στην οποία να μην έχει γίνει διάρρηξη τουλάχιστον ενός διαμερίσματός της!
της Ελλάδος, ενώ στην πρωτεύουσα έχει ξεφύγει τελείως από κάθε έλεγχο: Πέρα από την ολοένα και μεγαλύτερη ανασφάλεια στους δρόμους, ιδιαίτερα τις νυχτερινές ώρες, σήμερα σπάνια εντοπίζει κανείς ένα Αθηναίο που να κυκλοφορεί καθημερινά με μέσα μαζικής μεταφοράς καιμην έχει υποστεί τουλάχιστον μια κλοπή, ενώ ακόμα πιο σπάνια βρίσκει κανείς μια λαϊκή πολυκατοικία στην οποία να μην έχει γίνει διάρρηξη τουλάχιστον ενός διαμερίσματός της!
Ας ρίξουμε όμως μια (αναπόφευκτα) σύντομη ματιά στο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης θέτοντας κατ΄ αρχή τα βασικά «δεδομένα»:
Με τον Κανονισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης «Δουβλίνο ΙΙ» (343/2003) επιβλήθηκε στην πρώτη χώρα εισόδου ενός μετανάστη που ζητάει άσυλο, να αναλαμβάνει την υποχρέωση να «φέρει εις πέρας» το αίτημα ασύλου του. Αυτό, με απλά και κατανοητά λόγια, σημαίνει πως αν αυτός που ζήτησε άσυλο στην Ελλάδα φθάσει με οποιοδήποτε τρόπο σε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα και συλληφθεί, «επανα-προωθείται» στην Ελλάδα η οποία πρέπει να τον δεχτεί πίσω.
Ο «κανόνας» αυτός προκύπτει από το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ρυθμίσει από το 2005 τις προϋποθέσεις εισόδου και διαμονής των εργαζομένων υψηλής ειδίκευσης (η λεγόμενη "μπλε κάρτα"), αλλά η μάζα των μεταναστών που ζητάει άδεια παραμονής και εργασίας (η λεγόμενη "ενιαία άδεια") έχει «σκαλώσει» στις διαφορές μεταξύ των χωρών μελών της ΕΕ.
Ο αρχικός σκοπός του Κανονισμού «Δουβλίνο ΙΙ» ήταν η «κατανομή ευθύνης» στην διεκπεραίωση της διαδικασίας ασύλου μεταξύ όλων των ευρωπαϊκών χωρών της Σύμβασης. Στην πράξη όμως ο Κανονισμός αυτός οδήγησε στην άνιση κατανομή των αιτούντων άσυλο με αποτέλεσμα το βάρος να πέφτει ανισομερώς στις χώρες πρώτης εισόδου αλλοδαπών, δηλαδή κυρίως στηνΕλλάδα αφού η Ιταλία και η Ισπανία έχουν μειώσει σημαντικά το πρόβλημά τους με τις διακρατικές συμφωνίες που υπέγραψαν με Λυβίη, Μαρόκο και Αλγερία. Τα εύπορα κράτη της Ευρώπης διαφωνούν κάθετα στην «ενδοευρωπαϊκή επανεγκατάσταση», που θα έδινε τη δυνατότητα σε αλλοδαπούς που βρίσκονται στην Ελλάδα να μετοικήσουν σε άλλα κράτη θεωρώντας πως κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για την Ευρώπη. (Αν σήμερα είναι καταστροφικό για την Ελλάδα, δεν φαίνεται να τους απασχολεί ιδιαίτερα!).
Η Ελλάδα, ως η κυριότερη πύλη εισόδου μεταναστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καλείται να πληρώσει ένα δυσανάλογο κόστος το οποίο θα έπρεπε κανονικά να κατανεμηθεί ισότιμα σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Το κόστος αυτό δεν είναι μόνο οικονομικό: Είναι και κοινωνικό, αφού αφορά και όλα τα κοινωνικά προβλήματα που δημιουργούνται με τη συγκέντρωση μεγάλου αριθμού ανθρώπων οι οποίοι είναι άστεγοι, άνεργοι, χωρίς τις στοιχειώδεις δυνατότητες που παρέχει το ευρωπαϊκό κεκτημένο με αποτέλεσμα να δημιουργούν σταδιακά πραγματικά γκέτο σε ολόκληρες περιοχές των μεγαλύτερων ελληνικών πόλεων!
Το αριθμητικό και οικονομικό πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης για την Ελλάδα είναι τεράστιο και θα επιχειρήσουμε να το «αποτυπώσουμε» σε πραγματικούς αριθμούς.
Η απογραφή του Ελληνικού Υπουργείου Εσωτερικών τον Ιανουάριο 2006 εκτιμά ότι ο αριθμός των μεταναστών που διέθεταν άδεια παραμονής στην χώρα μας ανέρχονταν σε 510.000, ενώ την ίδια περίοδο τόσο ο ΟΗΕ όσο και η Eurostat υπολόγιζε το σύνολο των μεταναστών στην Ελλάδα μεταξύ 800.000 και 900.000 ανθρώπων.
Η κατάσταση όμως φαίνεται πως είναι πολύ χειρότερη: Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, η Ελλάδα τα τελευταία 10 χρόνια έχει δεχτεί 1.300.000 μετανάστες οι οποίοι «εντοπίστηκαν» και καταγράφηκαν (13/4/2011, Ανδρέας Λοβέρδος, Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, συνάντηση Υπουργών Υγείας Μεσογειακών Ευρωπαϊκών χωρών στην Αθήνα)
Σύμφωνα με τον κ. Υπουργό, η χώρα μας την τελευταία δεκαετία δέχεται κάθε χρόνο 130.000 άτομα κατά μέσο όρο. Αυτοί όμως είναι μόνο όσοι εντοπίζονται γιατί ένα μεγάλο ποσοστό, λόγω και της έκτασης των συνόρων, δεν γίνονται αντιληπτοί και την επόμενη μέρα βρίσκονται στην Αθήνα καταλήγοντας στις περιοχές –γκέτο που απλώνονται συνεχώς. Κατά συνέπεια, δεν είναι δυνατόν να υπολογιστεί με ακρίβεια ο συνολικός αριθμός λαθρομεταναστών που βρίσκονται σήμερα στην Ελλάδα!
Μπροστά στο τσουνάμι αυτό της εισβολής λαθρομεταναστών, η χώρα μας χρησιμοποιεί πολύ «συντηρητικά» το μέτρο της απέλασης. Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας, την τελευταία δεκαετία απελάσαμε τόσους λαθρομετανάστες, όσους «εισβάλλουν» μέσα σε ένα περίπου χρόνο!
ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ 2001-2010
2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 |
13.242 | 11.778 | 14.222 | 15.168 | 20.461 | 17.650 | 17.077 | 20.555 | 20.342 | 52.469 |
Πηγή: Στοιχεία ΕΛ.ΑΣ και Υπουργείου Εσωτερικών
ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: ΕΝΤΟΠΙΣΘΕΝΤΕΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ 2001-2010*
Σύνολο εντοπισθέντων 2001-2010 (130.000 X 10) | 1.300.000 |
Σύνολο απελαθέντων 2001-2010 | 202.964 |
Σύνολο εντοπισθέντων που παραμένουν στην Ελλάδα | 1.098.036 |
*Δεν υπολογίζονται όσοι δεν έχουν καταγραφεί καθόλου. - Πηγή: Υπ. Υγείας & Κοιν. Αλληλεγγύης
Παρά την πολύ μεγάλη αυτή ανοχή των υπεύθυνων πολιτικών που ασκούν εξουσία, η Ελλάδα δέχεται έντονη κριτική από τις οργανώσεις υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για την κατάσταση στα κέντρα υποδοχής των μεταναστών και τη διαδικασία του ασύλου – δεν ρώτησε βέβαια κανείς την Ελλάδα αν έχει την υποδομή και την δυνατότητα να αντέξει τέτοια μαζική εισβολή λαθρομεταναστών!
Σύμφωνα πάντως με το ΕΛΙΑΜΕΠ, το Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής & Εξωτερικής Πολιτικής, ο συνολικός αριθμός μεταναστών στην χώρα μας (με κάθε μορφής νομιμοποιητικά έγγραφα καθώς και μια εκτίμηση μη νομίμων μεταναστών μετά από σχετική έρευνα) βρίσκεται μεταξύ 1.050.000 και 1.140.000 ανθρώπων:
ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙΙ: ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΣΥΝΟΛΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΜΕΤΑΞΥ 2007 – 2010
ΣΥΝΟΛΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ | ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ | ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ | Μ.Ο. ετήσιας ΑΥΞΗΣΗΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤ. | |
ΤΕΛΟΣ 2007 | 900.000 έως1.000.000 | 678.268 | 190.000 έως 280.000 | |
ΤΕΛΟΣ 2010 | 1.050.000 έως1.140.000 | 700.000 περίπου | 350.000 έως 440.000 | 55.000 άτομα |
Πηγή: ΕΛΙΑΜΕΠ
Πως όμως καταφθάνουν οι παράνομοι λαθρομετανάστες στην χώρα μας;
Παλαιότερα τα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου ήταν η φυσική γέφυρα με την Ανατολή με τις ευλογίες (και το αζημίωτο φυσικά) της «φίλης» Τουρκίας. Σήμερα ο πιο σίγουρος και πάμφθηνος δρόμος παραμένει μέσω Τουρκίας, αλλά είναι ο Έβρος.
Μετά τον «καθαρισμό» της περιοχής από τις νάρκες που απειλούσαν κάθε επίδοξο λαθρομετανάστη (η Ελλάδα υπέγραψε τηΣυνθήκη Κατάργησης Ναρκών το 1997 και την ενεργοποίησε την 1η Μαρτίου 2004), το «κόστος» παράνομης διέλευσης μειώθηκε σε μερικές εκατοντάδες Ευρώ έναντι «τιμοκαταλόγου» 3.000 Ευρώ για παράνομη διέλευση μέσω των Ελληνικών νησιών. Η άλλη σημαντική «είσοδος» αφορά τους Αλβανούς, οι οποίοι πηγαινοέρχονται με πολύ χαμηλό «κόστος», δια μέσου των Ελληνο-Αλβανικών συνόρων παρά την σχετικά αυστηρή φύλαξη τους.
Ένα τελευταίο δείγμα των συλληφθέντων για παράνομη είσοδο στην χώρα μας το έτος 2010, μας δίνει μια αρχική εικόνα των πιο σημαντικών χωρών προέλευσης των λαθρομεταναστών:
ΧΩΡΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ | ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΟ 2010 |
1. ΑΛΒΑΝΙΑ | 50.175 |
2. ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ | 28.299 |
3. ΠΑΚΙΣΤΑΝ | 8.830 |
4. ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ | 7.561 |
5. ΑΛΓΕΡΙΑ | 7.336 |
6. ΣΟΜΑΛΙΑ | 6.525 |
7. ΙΡΑΚ | 4.968 |
8. ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ | 3.264 |
9. ΜΑΡΟΚΟ | 1.645 |
10. ΕΡΥΘΡΑΙΑ | 1.628 |
11. ΓΕΩΡΓΙΑ | 1.456 |
12. ΙΡΑΝ | 1.133 |
13. ΛΟΙΠΕΣ ΧΩΡΕΣ | 9.704 |
ΣΥΝΟΛΟ | 132.524 |
Πηγή: Ελληνική Αστυνομία
Από το σύνολο των 132.524 λαθρομεταναστών που συνελήφθησαν για παράνομη είσοδο στην χώρα μας το 2010, οι 47.088(35% του συνόλου) συνελήφθησαν στον Έβρο κυρίως χάρις στην δραστηριοποίηση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Frontex(ιδρύθηκε το 2004) – ένα χρόνο νωρίτερα (2009) στα χερσαία Ελληνοτουρκικά σύνορα είχαν συλληφθεί μόλις 8.787 άτομα!
Η Ελλάδα το 2001 υπέγραψε με την Τουρκία Συνθήκη Επανεισδοχής Λαθρομεταναστών οι οποίοι συλλαμβάνονται στην χώρα μας. Την συνθήκη αυτή, όπως άλλωστε όλες τις συνθήκες που υπογράφει η Τουρκία, την εφάρμοσε μόνο στο σκέλος που την εξυπηρετούσε απόλυτα γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της όλες τις υποχρεώσεις που ανέλαβε με την Συνθήκη αυτή. (Άλλο άρθρο μας με ανάλογο θέμα: Συνθήκη της Λωζάνης: Οι Τούρκοι μιλάνε για σκοινί στο … σπίτι του κρεμασμένου!).
Το αποτέλεσμα της ιδιότυπης αυτής συνήθειας των εξ Ανατολών «φίλων» μας ήταν η Τουρκία να μην δέχεται επανεισδοχή λαθρομεταναστών με ποικιλία προφάσεων και μεθοδεύσεων, αφού από το 2002 που άρχισε η εφαρμογή του Ελληνοτουρκικού Πρωτοκόλλου Επανεισδοχής, μέχρι το 2010, οι τουρκικές αρχές δέχτηκαν πίσω μόλις 2.491 αλλοδαπούς από τους 73.935 που συνελήφθησαν να μπαίνουν παράνομα στη χώρα μας από την Τουρκία (φυσικά, για όσους δεν συνελήφθησαν δεν συζητάμε καθόλου).
Tον Μάιο μάλιστα του 2010, κατά την διάρκεια της θορυβώδους και εντυπωσιακής επίσκεψης Ερντογάν στην Αθήνα υπογράψαμε δια χειρός Μιχάλη Χρυσοχοίδη (Υπουργός Προστασίας του Πολίτη) νέο πρωτόκολλο επανεισδοχής λαθρομεταστών σύμφωνα με το οποίο η Τουρκία είναι «υποχρεωμένη» να δέχεται ετησίως τουλάχιστον…… 1.000 (χιλίους) λαθρομετανάστες!
Με άλλα λόγια συλλαμβάνουμε πλέον κάθε χρόνο 50 χιλιάδες λαθρομετανάστες που μας στέλνει μεθοδικά ο καλός μας γείτονας (πόσες χιλιάδες ακόμα μας ξεφεύγουν κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει), αλλά αποδεχθήκαμε να στέλνουμε πίσω μόνο τους χίλιους, ενώ με την Συνθήκη του 2001 η Τουρκία ήταν, τυπικά τουλάχιστον, «υποχρεωμένη» να τους δέχεται όλους!
Αντί λοιπόν να μεταφέρουμε σε αναβαθμισμένο Ευρωπαϊκό επίπεδο το γεγονός ότι η Τουρκία παραβιάζει συνεχώς τη συνθήκη επανεισδοχής και αρνείται να δεχτεί πίσω, ένα σημαντικό έστω, μέρος αυτών που μας στέλνει, την «απαλλάσσουμε» μόνοι μας από κάθε ευθύνη και δεχόμαστε ουσιαστικά να μας στέλνει ανενόχλητη κάθε χρόνο δεκάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες κάθε χρώματος, θρησκείας και φυλής. Φαίνεται μάλιστα πως μείναμε και «ικανοποιημένοι» από το νέο πρωτόκολλο, γιατί η «φίλη» μας Τουρκία καταδέχτηκε να παίρνει πίσω τους χίλιους από τους πενήντα χιλιάδες (τουλάχιστον) λαθρομετανάστες που μας στέλνει μεθοδικά κάθε χρόνο! (Το πόσο η Τουρκία θα «τηρήσει» και την στοιχειώδη αυτή υποχρέωση μένει να το δούμε στην πράξη)
Το συντριπτικό ποσοστό των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα (και ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις) ζει κάτω από το όριο της φτώχειας αδυνατώντας να ικανοποιήσει τις στοιχειώδεις ανάγκες του – παρ΄ όλα αυτά «στοιχίζει» στο Ελληνικό Κράτος μερικάδις Ευρώ τον χρόνο: Κάθε λαθρομετανάστης χρειάζεται (ελάχιστο) 5 Ευρώ την ημέρα για «συμμετοχή» στο ενοίκιο κάποιου διαμερίσματος στο οποίο στοιβάζονται από 10 έως 15 ακόμα συμπατριώτες του και (ελάχιστο) άλλα 5 Ευρώ την ημέρα για να μην πεθάνει από την πείνα, δηλαδή 300 Ευρώ τον μήνα ή 3.600 Ευρώ τον χρόνο ή 4 δις Ευρώ αν ο συνολικός αριθμός τους είναι 1,1 εκ. άνθρωποι, δηλαδή μόνο όσοι έχουν «εντοπιστεί». Το δυστύχημα είναι ότι ένα σημαντικό μέρος του «κόστους επιβίωσης» των λαθρομεταναστών (ιδίως αυτών που δεν έχουν «εντοπιστεί» καθόλου) προέρχεται από «παρασιτικές δραστηριότητες»: Κλοπές, ληστείες, ναρκωτικά, πορνεία, παράνομο εμπόριο κ.α. ενώ πρέπει να προστεθεί και το (απροσδιόριστο) κόστος περίθαλψης των ασθενειών που φέρνουν μαζί τους, το αυξημένο κόστος αστυνόμευσης αλλά και εκπαίδευσης που επιβάλλουν με την παρουσία τους.
Τα συσσίτια της Εκκλησίας της Ελλάδος, των Δήμων και των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων προσφέρουν τροφή σε όσους προλαβαίνουν αλλά δεν λείπουν και οι λαθρομετανάστες που ψάχνουν για την τροφή τους στα σκουπίδια.
Η πρώτη (αριθμητικά) ομάδα ξένων μεταναστών στην χώρα μας είναι οι Αλβανοί, πολλοί από τους οποίους διαθέτουν νομιμοποιητικά έγγραφα με πολυετή παραμονή στην χώρα μας και ικανοποιητική «αφομοίωση» από την Ελληνική κοινωνία αφού μιλούν πλέον Ελληνικά, στέλνουν τα παιδιά τους σε Ελληνικά σχολεία, εργάζονται σε διάφορους τομείς απασχόλησης (οικοδομή, γεωργία, μαζική εστίαση κ.α) και παρουσιάζουν μειούμενη εγκληματικότητα.
Οι υπόλοιπες, αριθμητικά μεγάλες ομάδες είναι οι Ασιάτες (Πακιστάν, Μπαγλαντές, Αφγανιστάν κ.α) και οι Αφρικάνοι (Αλγερία, Σομαλία, Μαρόκο, Αίγυπτος, Παλαιστίνη κ.α). Ο σημαντικός αυτός αριθμός των μεταναστών έχει πολύ έντονες πολιτισμικές, θρησκευτικές και κοινωνικές διαφορές με τον μέσο Έλληνα με αποτέλεσμα να αποτελεί (περίπου) «χαμένη υπόθεση» οποιαδήποτε οργανωμένη προσπάθεια μαζικής ένταξης τους στα συστήματα εκπαίδευσης, εργασίας, ασφάλισης, υγείας και κοινωνικοποίησης.
Όσοι από τους λαθρομετανάστες δεν επιδίδονται σε «παρασιτικές δραστηριότητες» εργάζονται στον αγροτικό τομέα με «μεροκάματα» από 5 έως 15 Ευρώ, πωλούν ανενόχλητοι διάφορα (λαθραία κατά κανόνα) προϊόντα σε κεντρικά σημεία των Ελληνικών πόλεων ακόμα και μπροστά σε καταστήματα που πληρώνουν τσουχτερά ενοίκια, προσφέρουν χειρονακτική εργασία σε τιμές «ευκαιρίας» ή καταλαμβάνουν τα φανάρια των δρόμων προσφέροντας υποχρεωτικές υπηρεσίες «καθαρισμού» των τζαμιών των αυτοκινήτων. Επί πλέον, αποτελούν «υγειονομική βόμβα» αφού μεταφέρουν, σε ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά, πλήθος σοβαρών ασθενειών από φυματίωση, ηπατίτιδα, AIDS μέχρι χολέρα ενώ επηρεάζουν καταλυτικά κρίσιμους τομείς όπως η εθνική ασφάλεια, η δημόσια τάξη και η συνοχή της ελληνικής κοινωνίας.
Η κατάσταση αυτή έχει αλλοιώσει δραματικά την καθημερινότητα, την ποιότητα ζωής και την ελευθερία των Ελλήνων μέσα στην ίδια τους την χώρα. Η ολιγωρία που επέδειξε η πολιτική ηγεσία της χώρας για τουλάχιστον μια δεκαετία στο θέμα αυτό έχει δημιουργήσει ένα πραγματικό καρκίνο στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας που δεν μπορεί εύκολα να θεραπευθεί.
Η Ελλάδα είναι μία μικρή χώρα με μεγάλα σύνορα και είναι αντικειμενικά αδύνατο να «απορροφήσει» τόσο μεγάλο αριθμό αλλοδαπών. Παρά τις διάφορες «θεωρίες συνωμοσίας» (άσχετα αν είναι υπαρκτές ή όχι), το Ευρωπαϊκό νομικό πλαίσιο που μας καταδικάζει σε «χώρο υποδοχής» ενός δυσθεόρατου πλήθους μεταναστών αλλά και τις δικές μας αδυναμίες σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα, ας επιχειρήσουμε με οδηγό την κοινή λογική να διερευνήσουμε κάποιες πιθανές πρακτικές λύσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος:
(1) Η Ελλάδα πρέπει να καθορίσει σαν χώρα, για την επόμενη πενταετία, ένα συγκεκριμένο αριθμό μεταναστών τους οποίους χρειάζεται, κάτω από αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις. Ο αριθμός αυτός των μεταναστών θα υπολογιστεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε πέρα από την ικανοποίηση πραγματικών αναγκών σε διάφορους τομείς της οικονομίας, να μπορεί να ενταχθεί ομαλά στην κοινωνική ζωή της χώρας μας, να μαθαίνει ελληνικά, να εισέρχεται στα συστήματα εκπαίδευσης, εργασίας, ασφάλισης και υγείας με πλήρη αποκλεισμό της γκετοποίησης τους η οποία τους καθιστά επικίνδυνους καιανεξέλεγκτους.
(2) Είναι απαραίτητο να αποκλειστεί κάθε νομική και θεσμική «τακτοποίηση» οποιουδήποτε, επί πλέον, αριθμού μεταναστών από αυτόν που θα καθοριστεί από το Ελληνικό Κράτος. Οι δήθεν «ανθρωπιστικές» φωνές που φωνάζουν, με πλήρη περιφρόνηση των κινδύνων που υπάρχουν, να νομιμοποιηθούν «εκ των υστέρων» οι παράνομοι μετανάστες που καταφθάνουν στην χώρα μας είναι πολύ λογικό να προκαλέσουν νέο (ακόμα πιο σαρωτικό) «τσουνάμι αφίξεων» που μέσα σε μια δεκαετία (το πολύ) θα μας μετατρέψει σε μειοψηφία μέσα στην ίδια μας την χώρα. Άλλωστε έχουμε εμπειρία από τις «εκ των υστέρων» νομιμοποιήσεις, αφού μέχρι σήμερα είχαμε τέσσερις διαδοχικές «εκ των υστέρων» νομιμοποιήσεις με τα πολύ γνωστά αποτελέσματα που ζούμε σήμερα!
(3) Είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν Κέντρα Φιλοξενίας και Υποδοχής όπου θα οδηγούνται όλοι οι λαθρομετανάστες που θα συλλαμβάνονται είτε στα σύνορα είτε σε οποιοδήποτε σημείο της χώρας μας. Όπως είναι γνωστό το σημαντικότερο ποσοστό των λαθρομεταναστών έχουν πλαστά έγγραφα, δεν δηλώνουν την αλήθεια όσον αφορά την χώρα προέλευσης τους, ούτε τα αληθινά τους στοιχεία. Όλοι είναι βέβαιοι πως λόγω της ανεπάρκειας των υφιστάμενων χώρων κράτησης, ακόμα και αν συλληφθούν θα αφεθούν αμέσως ελεύθεροι (όπως ακριβώς γίνεται σήμερα!) Αν έτυχε κάποιος να παρακολουθήσει «έλεγχο στοιχείων» μεταναστών (όπως ο υπογράφων) θα είχε αντιληφθεί αμέσως την απάθεια, την θρασύτητα και την επιθετικότητα που επιδεικνύουν απέναντι σε όργανα της τάξεως από την βεβαιότητα ότι δεν πρόκειται να πάθουν τίποτα απολύτως – αυτό δυστυχώς είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση!! Όσοι συμπολίτες μας αντιδρούν στην «χωροταξική» κατανομή των Κέντρων Φιλοξενίας και Υποδοχής με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αντιδρούν στην δημιουργία κέντρων επεξεργασίας απορριμμάτων, κάνουν μεγάλο κακό όχι μόνο στον εαυτό τους αλλά και στην χώρα. Πρέπει επιτέλους κάποτε οι σύγχρονοι Έλληνες να κάνουμε πράξη την βασική αρχή «το κοινό καλό βρίσκεται πάνω από το ατομικό καλό»!
(4) Εξοπλισμός των Κέντρων Φιλοξενίας και Κράτησης με συστήματα πλήρους ανάκρισης (αποτυπώματα, διερμηνείς, ηλεκτρονική αρχειοθέτηση με πλήρη και αληθή στοιχεία) και εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για την Μετανάστευση και το Άσυλο (υπεγράφη και από την Ελλάδα το 2008) σύμφωνα με το οποίο «οι παράνομοι μετανάστες που βρίσκονται σε έδαφος Κρατών-Μελών πρέπει να εγκαταλείψουν αυτό το έδαφος» καθώς επίσης και να υπάρχει «διασφάλιση ότι οι παράνομοι μετανάστες επιστρέφουν στις χώρες προέλευσής τους». Οι Κοινοτικοί πόροι ανακουφίζουν το δυσβάστακτο οικονομικό βάρος αυτών των δράσεων – ενισχύουν (σήμερα με 300 Ευρώ) την εθελοντική επιστροφή συλληφθέντων λαθρομεταναστών στην πατρίδα τους, ενώ χρηματοδοτούν ένα σημαντικό μέρος του κόστους φιλοξενίας, αστυνόμευσης, διατροφής και εξόδων επιστροφής των λαθρομεταναστών.
(5) Άμεση ψήφιση από το Ελληνικό Κοινοβούλιο νομοθετικής ρύθμισης σύμφωνα με την οποία κάθε μετανάστης (με ή χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα) που συλλαμβάνεται για αδίκημα (ακόμα και πλημμέλημα) απελαύνετε υποχρεωτικά μετά την έκτιση της ποινής του. Μια τέτοια ρύθμιση θα επηρέαζε θετικά την «καλπάζουζα εγληματικότητα» που ζούμε στην καθημερινότητά μας και οδηγεί σε επεισόδια κατά των μεταναστών σε πολλές πόλεις της Ελλάδος (Αθήνα, Γιάννενα, Χανιά, Ηγουμενίτσα κ.α.π) και τους Έλληνες πολίτες να τάσσονται σε ποσοστό 87% υπέρ της απέλασης των παράνομων μεταναστών (ΑLCΟ, Φεβρουάριος 2011). Οι «διανοούμενοι» ή «ανθρωπιστές» που ζητούν «νομιμοποίηση όλων των λαθρομεταναστών» το μόνο που καταφέρνουν σταδιακά είναι να μετατρέπουν την φασιστική «Χρυσή Αυγή» σε ρυθμιστικό παράγοντα της ζωής του τόπου (μετά την παρουσία της στον Δήμο της Αθήνας, δεν αποκλείεται καθόλου να την οδηγήσουν και μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο!).
(6) Σημαντική αναβάθμιση των υπηρεσιών προληπτικής και κατασταλτικής αστυνόμευσης λαθρομεταναστών. Η σημερινή ανεπάρκεια της Ελληνικής Αστυνομίας δεν οφείλεται στους ανθρώπους που την υπηρετούν. Οφείλεται στην έλλειψη οργάνωσης (με την αλλεπάλληλες, γνωστές παρεμβάσεις των εκάστοτε πολιτικών «προϊσταμένων»), στην ανεπαρκή εκπαίδευση και εξοπλισμό της. Η ένταξη, στην δύναμη της Ελληνικής Αστυνομίας, μετά από κατάλληλη εκπαίδευση,μεταναστών διαφόρων εθνικοτήτων που μιλούν καλά Ελληνικά και διαμένουν νόμιμα στην χώρα μας καθώς και η αναβάθμιση της Ελληνικής Αστυνομίας (ποιοτική και ποσοτική), θα βοηθήσει ουσιαστικά την χώρα μας να αντιμετωπίσει μια δυσάρεστη κατάσταση που ολοένα χειροτερεύει.
(7) Η μεθοδική, αναλυτική και εξονυχιστική εξέταση όλων των περιπτώσεων που μπορούν να δημιουργήσουν διάφορα «παράθυρα» απέναντι στην λαθρομετανάστευση. Παράδειγμα, υπάρχουν περιπτώσεις υπηκόων τρίτων χωρών στις οποίες δεν είναι δυνατή η επαναπροώθηση για διάφορους λόγους – όπως π.χ. στην Σομαλία. Κάθε έγχρωμος από την Αφρική που καταφθάνει στην χώρα μας, δηλώνει σαν χώρα καταγωγής του την Σομαλία – άσχετα αν έρχεται από την Ουγκάντα ή οπουδήποτε αλλού! Συνεπώς θα πρέπει μόνο στην περίπτωση που πραγματικά προέρχεται από την Σομαλία και μπορεί να το αποδείξει, να του χορηγείται προσωρινή βεβαίωση «αναβολής της απομάκρυνσης» η οποία θα μπορεί να ανανεώνεται το πολύ μέχρι τρία εξάμηνα. Άλλο παράδειγμα, η μείωση του απαιτούμενου αριθμού ενσήμων για την ανανέωση υφιστάμενης άδειας παραμονής αλλοδαπού από 200 σε 120 ένσημα ετησίως. Για ανθρώπους που ζουν 5 ή 10 χρόνια στην χώρα μας το μέτρο φαίνεται σωστό και επιβάλλεται για ανθρωπιστικούς λόγους. Για ανθρώπους όμως που μας ήρθαν εδώ και ελάχιστα μόλις χρόνια, το «μέτρο» αυτό δεν συμβάλλει καθόλου στην αποσυμφόρηση της Ελλάδος από βάρη που δεν μπορεί να αντέξει.
Οι Έλληνες πολιτικοί όλων σχεδόν των κομμάτων, μας διαβεβαιώνουν πως «εργάζονται» για την αντιμετώπιση του πολύ σοβαρού προβλήματος της λαθρομετανάστευσης στην χώρα μας. Φέτος μάλιστα πρωτοστατούν και οι κυβερνητικοί («Η χώρα δεν αντέχει όλους τους μετανάστες που βρίσκονται εδώ. Στην Ελλάδα λοιπόν έχει επιταχυνθεί η διαδικασία ασύλου. Όσοι το δικαιούνται θα μείνουν, καθώς και εκείνοι που διαθέτουν άδειες εργασίας και παραμονής. Όλοι οι παράνομοι μετανάστες θα απελαθούν ή θα επαναπατριστούν εθελοντικά, διαδικασία που προβλέπει επιδότηση» - Υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρήστος Παπουτσής, Το Βήμα, 6/2/2011 και «Δεν θα πραγματοποιηθεί καμία μεμονωμένη ή μαζική νομιμοποίηση οικονομικών μεταναστών» Γιάννης Ραγκούσης, Υπουργός Εσωτερικών, 28 και 31/1/2011).
Τα όμορφα όμως λόγια ήταν ανέκαθεν η «κακή συνήθεια» των Ελλήνων πολιτικών. Η πράξη όμως εξακολουθεί να είναι διαφορετική: «Η Κυβέρνηση δεν έχει μεριμνήσει για την αποπληρωμή της πρώτης φάσης του προγράμματος Εθελοντικού Επαναπατρισμού Μεταναστών το οποίο υλοποιείται από τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης. Το πρόγραμμα αυτό είναι πολύ επιτυχημένο καθώς υπάρχουν πάνω από 1.500 αιτήσεις εθελούσιας επιστροφής μεταναστών στις χώρες τους και το ενδιαφέρον και από άλλους μετανάστες είναι έντονο» Καθημερινή, 17/2/2011.
Ο σύγχρονος Έλληνας απαιτεί πλέον από τους βουλευτές, τους Δημοτικούς και τους Κοινοτικούς του άρχοντες όχι όμορφα λόγια, αλλά πράξεις και αποτελέσματα.
Ο Έλληνας βλέπει έντρομος να μαχαιρώνεται ο Μανώλης Καντάρης μπροστά στο σπίτι του από πεινασμένους λαθρομετάναστες για μια κάμερα, να επιστρέφει στο σπίτι του και να το βρίσκει άνω-κάτω με κλεμμένο ό,τι πολύτιμο είχε, να μην τολμάει να κυκλοφορεί σε ώρες αιχμής στα μέσα μαζικής μεταφοράς χωρίς να κινδυνεύει να χάσει το πορτοφόλι ή τα λεφτά του, να βρίσκει το αυτοκίνητο του σπασμένο ακόμα και αν δεν είχε τίποτα αξιόλογο μέσα, να παρακολουθεί την αγωνία κάθε μικρομεσαίου επαγγελματία μήπως εισβάλλει ξαφνικά κάποιος οπλισμένος για να τον ληστέψει, να αισθάνεται ανασφάλεια όταν κυκλοφορεί όχι μόνο σε περιοχές που έχουν μετατραπεί σε γκέτο αλλά και σε κεντρικά σημεία έχοντας την βεβαιότητα πως δεν μπορεί να προστατευτεί από τους υφιστάμενους μηχανισμούς αστυνόμευσης, να βλέπει τις νυχτερινές ώρες (και όχι μόνο) τεράστιους, κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας πλημμυρισμένους με έγχρωμες πόρνες που καταφθάνουν συνεχώς από την Αφρική με όλους τους υγειονομικούς και άλλους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται, να βλέπει υπαίθριους λιανοπωλητές να ξεφυτρώνουν ακόμα και μπροστά στις πιο ακριβές βιτρίνες πουλώντας ανενόχλητοι λαθραία εμπορεύματα, να παρακολουθεί τον ταχύτατο «εμπλουτισμό» των ναρκομανών με επικίνδυνους και αποθρασυσμένους έμπορους ναρκωτικών αλλά και δυστυχισμένους αλλοδαπούς χρήστες – με λίγα λόγια μια καλπάζουσα, ανεξέλεγκτη εγληματικότητα πρωτόγνωρη από την εποχή του πολέμου και της κατοχής, και μια πολιτική αναισθησία ή αναποτελεσματικότητα όλων των πολιτικών που, τις δύο τελευταίες δεκαετίες, έχουν κατά καιρούς παρελάσει από τα αρμόδια με τα θέματα αυτά Υπουργεία.
Πρέπει να δοθεί με πράξεις (όχι πια με όμορφα λόγια) ένα τέλος στην μακρόχρονη αυτή αναποφασιστικότητα, στην διαρκή αναποτελεσματικότητα όλων των βουλευτών του Ελληνικού Κοινοβουλίου αλλά και των Δημοτικών αρχόντων – σε όποιο χώρο κι αν ανήκουν, γιατί το διαχρονικό και επικίνδυνο αυτό πρόβλημα αφορά όλους ανεξαιρέτως και όχι μόνο αυτούς που μας κυβερνούν για κάποια περίοδο.
Χρειάζονται τολμηρές πρωτοβουλίες από πολλές και διαφορετικές πλευρές.
Χρειάζεται σίγουρα και χρόνος για να χτίσουμε τον πολύ δύσκολο δρόμο που ίσως μας θεραπεύσει από τον καρκίνο τον οποίο με τόσο απερίσκεπτη ολιγωρία σπείραμε μέσα στη χώρα μας.
Ποτέ δεν είναι αργά – αρκεί, επί τέλους, να δουλέψουμε όλοι μαζί πάνω στο επικίνδυνο αυτό πρόβλημα!
Λεωνίδας Κουμάκης*
4 Ιουλίου 2011
 | *Ο Λεωνίδας Κουμάκης, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και επί τρεις δεκαετίες, με την ιδιότητα του Διευθυντού Εξαγωγών Ελληνικής Οινοβιομηχανίας, ταξίδευσε στις 4 από τις 5 ηπείρους του πλανήτη μας, δημιουργώντας ένα εκτεταμένο δίκτυο διανομής σε 32 χώρες. Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Το Θαύμα-Μια πραγματική ιστορία» (1992, η τέταρτη έκδοση το 2008) και «Ματιές στις ρίζες του Ελληνισμού» (1997). |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου